نامی در انگلیسی قدیمی که بیانگر شکل اصلی نام جغرافیایی در زبان روهان است و تالکین برای امروزی کردن، آن را به «دونهارو» تغییر داد. نام مذکور از دنهائرگ (Danhaerg) میآید که به معنی «معبد کنار تپه» است و به مجسمهها و سنگهای ایستادهای (۱) اشاره دارد که در دوران باستان، گرد محوطهی دونهارو افراشته بودند. خود کلمهی دونهارگ، شکل انگلیسی شدهی کلمهای است که روهیریم از آن استفاده میکردند و ثبت نشده است.
۱-سنگ افراشت. گونه ای از یادمان های خرسنگی باستانی. منهیر ها سنگ های قائم ساده ای بودند که گاه ابعاد بزرگی داشتند و عمدتا در اروپای غربی برپا می شدند. چیدمان منهیرها اغلب به شکل دایره ی وسیع، نیم دایره و بیضی است. بسیاری از آن ها در بریتانیا ساخته شده اند. معروف ترین مکان های موجود استون هنج و ایوبوری در ویلت شایرند. منهیرها در ردیف های موازی، صف، نیز قرار می گیرند که شناخته شده ترینشان صف های کارناک در شمال غرب فرانسه با ۲۹۳۵ منهیر است. احتمال دارد که کاربردآن ها در تشریفات مذهبی بوده باشد.