یکی از اسامی بسیاری که برای نژادی که الفها دروئداین میخواندند و نسلهای بعدی انسانها به ایشان «ووزه» میگفتند. نام دروگ در برهتیل در دورهی اول به کار میرفت. جایی که ارتباط خاصی بین این مردم و مردم هالت و آن دسته از اداین که در منطقهی جنگلی زندگی میکردند شکل گرفت. اسم مذکور از اسم خود ایشان میآید گرچه شکل جمع صحیح آن در زبان خود ایشان دروگو است.
نکته:
در زبان سینداری، کلمهی «درو» به معنی «وحشی» یا «رام نشده» است. به نظر میآید نام مذکور از ارتباط با دروگ آمده باشد ولی احتمال اندکی وجود دارد که معنی مورد نظر برای ایشان در زبان خودشان باشد.