ارباب سیاه (سائورون، خدای تاریک آدمیان)

تاریخ‌ها: سائورون هزاران هزار سال پیش از آغاز دوران اول در سرزمین میانه حضور داشت. او در ۲۵ مارس سال ۳۰۹ دوران سوم شکست خورد (دست کم ۱۶ هزار سال، و احتمالا بسیار بیشتر را از سر گذراند)؛ عنوان “ارباب سیاه” به طور خاص به روزگار قدرت وی در دوران دوم اشاره دارد.

نژاد: آینور

گروه: مایار آئوله

نام‌های دیگر: استاد فرومایه‌ی ریاکاری، فرمانروای تاریکی، قدرت شوم، فرمانروای باراد-دور، خداوندگار زمین، فرمانروای موردور، قدرت سرزمین سیاه

عنوانی که ایسیلدور، پسر الندیل، برای سائورون به کار می‌برد. استفاده‌ی وی از واژه‌ی «ارباب» اشاره‌ای به سائورون در روزگار تاریک دوران دوم است، زمانی که بسیاری از آدمیان سرزمین میانه سائورون را به عنوان خدا می‌پرستیدند. در میان ایشان، مردان کوهستان بودند که به ایسیلدور سوگند وفاداری یاد کرده بودند تا وی را در جنگ آخرین اتحاد یاری دهند، اما سرانجام شکستن سوگندشان را به تحمل خشم ارباب باستانی‌شان ترجیح دادند. از این رو بود که ایسیلدور نفرین‌شان کرد تا در جاده‌های مردگان سرگردان پرسه زنند، و این‌گونه بود که ارواح ایشان در تمام طول دوران سوم در میان کوه‌های سفید ارد نیمرایس باقی ماند، تا آنکه سرانجام سوگند خویش را به جا آوردند و به دست آراگورن، نواده‌ی دور ایسیلدور، آزاد شدند.