آستار (ماه های تقویم نومه نوری‌ها)

پس از اینکه اداین در نومه نور مستقر شدند، تقویم جدیدی برای خودشان ساختند. اگرچه اجدادشان در سرزمین میانه رسمی داشتند که سال از وسط زمستان شروع می شود اما سوای از این، آن‌ها هیچ نوع تقویم رسمی برای خودشان نداشتند.
در اوایل نومه نوری‌ها از تقویم الف‌ها به عنوان پایه ای برای کار خود استفاده می‌کردند؛ اما جزئیات این تقویم ها که برای الف‌های نامیرا تهیه شده بود نیاز به ویرایش داشت تا برای انسان‌های فانی کاربردی باشد. الف‌ها سال را به شش فصل طولانی تقسیم کرده بودند، اما در گاهشماری شاهان نومه نور، سال به دوازده ماه کوتاه‌تر تقسیم شد که به آنها آستار می گفتند.
هر آستا ۳۰ روز داشت. البته دو ماه ناریه و کرمیه که روز میانه‌ی سال در بین آنها قرار داشت ۳۱ روزی بودند. این تقویم در تمام طول دوران دوم و بخشی از دوران سوم بدون تغییر باقی ماند تا اینکه ماردیل وورونوه، کارگزار گوندور، آنرا تصحیح کرد. در گاهشماری کارگزاری هر کدام از آستار ۳۰ روز داشت و دو روز به نام های تویی‌لره و یاویه‌ره در بهار و پاییز قرار داده شد که جزو هیچ کدام از دوازده آستار نبودند. در این دو روز جشن‌هایی برپا می‌شد.