زمینهای پایین دست جنوبی و شرقی موردور. در آن سوی محدوده دود و دم ارودرین، نورن[۱] حاصلخیزتر از فلات بایر و لم یزرع گورگوروت در شمال غرب بوده است. ویژگی مهم آن، دریای داخلی نورنن بوده است که به وسیله چهار رودخانه که با سرچشمه گرفتن از کوه های اطراف و سپس از میان نورن، آن را تغذیه میکردند.
تحت فرمانروایی سائرون، نورن با بردگان زیادی پرجمعیت بوده کسانی که بر روی زمینها برای تولید غذای سربازان موردور کار میکردند. پس از سرنگونی سائرون در جنگ حلقه، شاه اله سار این بردگان را آزاد کرد و سرزمین نورن را به عنوان قلمرویی مستقل به آنان اهدا نمود.