«تا وقتی که هفت برابر سالهایی که ما را آزار داده نگذرد از نگهبانی او خسته نخواهیم شد.»
-کلام چوبریش، دو برج، بخش سوم، فصل ۱۰، صدای سارومان
جنگل درختان باستانی اطراف آیزنگارد پس از آن که به دست انتها افتاد. درختان نگهبان در سراسر درهی نان کورونیر ایستادند و دنبال کوچکترین نشانهای از گریز پنهانی سارومان از برجش بودند. چوبریش لاف زد که حتی یک سنجاب هم بدون دانش او نمیتواند وارد حلقهی درختان نگهبان شود و این که سارومان سالهای سال آنجا خواهد ماند.
با این حال، ظرف چند ماه، چوبریش رحم به دل آورد و به سارومان اجازه داد تا اورتانک را ترک کند. مشخص نیست پس از آزادی سارومان درختان نگهبان در نان کورونیر ماندند یا خیر. در ماندن آنها چندان سودی نبود و احتمالاً به فنگورن بازگشتند.