وقتی که ملیان کمربند خود را گرد دوریات بست، ائول، که خویش تینگول بود آن سرزمین را ترک گفت و در عوض، در جنگل نان الموت سکنا گزید. زیر سایههای تاریک آن جنگل باستانی بود و شب را به روز ترجیح میداد به همین دلیل معمولاً او را الف تاریک میخواندند.
بیتردید، لقب ائول تحت تأثیر آن الفهای سینداری که وی به ایشان تعلق داشت، الفهای موریکوئندی بودند. یعنی الفهای تاریکی که هرگز نور دو درخت والینور را ندیده بودند.