پالاندو (یکی از دو ایترین لویین)

مایایی که از مردم ارومه و دوست آلاتار بود. والار به عنوان آخرین نفر از پنج تنی که باید به سمت شرق می‌رفتند و از دریای کبیر می‌گذشتند تا جادوگر شوند پالاندو را برگزیدند. آلاتار و پالاندو را همراه یکدیگر ایترین لویین یا جادوگران آبی می‌خواندند. آن‌ها در دور دست‌های کرانه‌های شمال غربی سرزمین میانه گشتند و سرزمین‌های دور شرقی را کاوش کردند. سرنوشت ایشان هرگز فاش نشد ولی به نظر می‌رسد که آن‌ها هم مانند سارومان به تاریکی سقوط کرده باشند. تالکین اشاره می‌کند که آن‌ها مسئول شکل گیری فرقه‌های عجیبی در سرزمین‌های دوردست بودند.

نکته:

اگر فرض کنیم که بخش –پالان در نام او به –پالان که می‌شناسیم مربوط است و «دور» و «دوردست» معنی می‌دهد پس پالاندو را می‌توان به معنی کسی که تا دورها سفر می‌کند یا به احتمال کم‌تر، کسی که از دوردست می‌آید فرض کرد.