پیش از او، میان شاهان نومهنور رسم بر این بود که چون به زمان پیری رسیدند به اختیار خود زندگی را رها کرده و شاهی را به وارث خویش بسپارند. با حکومت تار-آتانامیر، سنت مذکور پایان گرفت. سیزدهمین حاکم جزیره از ترک تاج و زندگی امتناع ورزید. به همین دلیل او را بیمیل خواندند. پس از تار-آتانامیر، راه و روش قدیم را ترک کردند و شاهان و ملکههای نومهنور تا آخرین دقایق زندگی خویش چوگان سلطنتی را حفظ میکردند.