یک کشتی که ناخدایش ملوان بزرگ نومهنوری، وئانتور (ناخدای ناوگان سلطنتی در زمان تار-الندیل، چهارمین پادشاه نومهنور) بود. این نام معادلی الفی برای واژه «بازگشت» دارد که به سفر دریایی به سمت شرق به سوی سرزمین میانه اشاره دارد. بعد از نزدیک به ۶۰۰ سال از بر پا گشتن نومهنور، انتولسه اولین کشتی نومهنوری بود که برای گذشتن از دریای بزرگ به سمت سرزمین میانه بادبان کشید.
به روایت تاریخ نومهنور، وئانتور در بهار سال ۶۰۰ دوران دوم با کشتی به سوی بندرگاههای خاکستری سفر کرد. گیل-گالاد در آن زمان هنوز شاه لیندون بود و وئانتور برای چند ماه دیگر در سرزمین او باقی ماند. وقتی که در آن سال پاییز فرا رسید، انتولسه یکبار دیگر بادبان بر افراشت و سفر طولانی به سمت خانهاش نومهنور را آغاز کرد.