ای‌تل نینوی (چشمۀ تینوویل)

بعد از فرار آنها به همراه سیلماریل از آنگباند، برن و لوتین خود را گرفتار در پشت دروازه‌‌‌های قلعۀ مورگوت دیدند. برن یک دستش را توسط کارخاروتِ گرگ از دست داده و نزدیک به مرگ بود اما او و لوتین توسط توروندور و عقآب‌هایش که به سرعت از جنوب به پایین آمده و آنها را از خطر دور کردند، نجات یافتند. وقتی آنها از آنگباند گریختند، آنها برن و لوتین را به درۀ توملادن که در گوندولین قرار داشت بردند و افسانه‌‌‌ها می‌‌‌گویند که اشک‌‌‌های لوتین برای برن زخمی در دشت سبز جاری شد. چشمه‌‌‌ای از زمین جوشید (ای‌‌‌تل نینوی)، چشمه تینوویل که آب آن تا زمان سقوط گوندولین شفابخش بود.

در سیلماریلیون منتشر شده، به ای‌‌‌تل نینوی اشاره‌‌‌ای نمی‌شود اما این ماجرا در متون مرجع داستان فرار از آنگباند و پرواز تا گوندولین یافت ‌می‌شود. متن اصلی در جلد پنجم تاریخ سرزمین میانه چاپ شده است (قسمت دوم از نغمۀ ششم، کوئنتا سیلماریلیون).