«روی برگهی سفیدی با خطِ بد نوشتم: «در سوراخی، در زمین، هابیتی زندگی میکرد.» نمیدانستم و نمیدانم چرا.»
نامههای تالکین، شمارهی ۱۶۳، خطاب به دابلیو.ایچ. اودن. مورخ ۱۹۵۵
روایت خود تالکین از خلق واژهی «هابیت» چنین است. وقتی که در حال تصحیح اوراق امتحانی بود واژه را ساخت. تاریخی برای این ماجرا ارائه نمیکند ولی از سرنخهایی که به دست میدهد میتوان احتمال داد که در یک تابستان، اواخر دههی ۱۹۲۰ بوده است. از همین روز تابستانی، یکی از گیراترین مجموعههای داستان ادبیات امروز ما شکل میگیرد زیرا بدون این واژه، کتاب هابیت نوشته نمیشد. بدون، هابیت، ارباب حلقههایی نوشته نمیشد و بدون ارباب حلقهها، سیلماریلیونی در کار نبود.
توضیح خاستگاه این واژه ساده نیست و در عین حال هم هست. یک استاد دانشگاه که حوصلهاش سر رفته، خلق الساعه کلمهای میسازد. تا اینجا مشکلی نیست ولی وقتی توجه دنیا به این واژهی دو هجایی جلب شد بحث بالا میگیرد. برخی حتی ادعا کردند که تالکین این واژه را از کسی یا جایی گرفته است ولی ظاهراً به نظر خود تالکین مهمتر از ریشهی کلمهی هابیت، تاریخ هابیت در سرزمین خودش بود و من نیز بیشتر به مورد اخیر میپردازم.
-تضاد