آواتار (سرزمینی تاریک در جنوب آمان)

تنگه‌ای در جنوب آمان، حد فاصل رشته‌کوه پلوری و دریا. سرزمین صخره‌ها، پرتگاه‌ها و آبکندهای تاریک، با خط ساحلی وسیع، پنهان شده در ظلمت. نام آواتار در زبان کوئنیای باستان به معنی سایه‌هاست. و ظلمت سرزمین تاریک آواتار با حضور آنگولیانت در دره‌های آن فزون شد. آنگولیانت موجودی باستانی بود که در قالب عنکبوتی غول‌پیکر می‌زیست و تارهای خود را برای بدام انداختن ذره‌ذره‌ی روشنایی‌ای که به خط ساحلی می‌رسید، می‌گستراند. در آنجا بود که ملکور پس از گریز از والینور او را یافت و بهمراه هم توطئه‌ای برای گرفتن انتقام ملکور و سیراب کردن عطش آنگولیانت به روشنایی چیدند: نابودی دو درخت والینور.
آنگولیانت پس از ترک آواتار هرگز به آن بازنگشت. با وجود آنکه با طلوع خورشید در آردا حجاب تاریکی از سرزمین آواتار رخت بربست، اما هبچکدام از ساکنان سرزمین نامیرایان به آنجا نرفت و نامی از آن در ترانه‌ها و روایات نیست.