آنگباند (جهنم آهن)

«گرگ‌ها زوزه می‌کشند، کلاغ‌ها فرار می‌کنند

یخ ها در دهانه دریا خرد میشوند

و اسیران غمگین در آنگباند ماتم گرفته‌اند»

ترانه لیتیان ابیات ۲۲۰۰-۲۲۰۲

جلد سوم تاریخ سرزمین میانه-ترانه های بلریاند

آنگباند یک دژ بزرگ و مستحکم بود که در اصل توسط ملکور در آغاز روزهای دنیا بعنوان یک دژ جانبی و دور از قلعه شمالی اوتومنو ساخته شد. اوتومنو توسط والار خراب شد و ملکور به مدت سه عصر در والینور زندانی شد اما در بازگشت او به سرزمین میانه، او آنگباند رو به عنوان مقر قدرت خود گرفت و بالای دروازه‌های آن برج‌های تانگورودریم را برافراشت.

آنگباند در اوایل دوران اول توسط نولدور محاصره شد، اما محاصره آنگباند در نبرد داگور براگولاخ شکسته شد. در نهایت آنگباند در اواخر دوران اول در جنگ خشم توسط نیروهای والار ویران شد.

مبدأ و تاریخچه

آنگباند در گذشته باستانی سرزمین میانه در اصل بعنوان یک دژ جانبی و اسلحه خانه برای دژ بزرگ شمالی اوتومنو، ساخته شد. آنگباند از همان ابتدا توسط سائورون که از بزرگترین خدمتکاران ملکور بود اداره می‌شد.آنگباند،در نزدیکی سواحل شمال غربی دریای بزرگ در محدوده کوه‌های آهن، به عنوان دفاع اول در برابر هر گونه حمله به قلمرو ملکور از طرف والار ساکن در آمان ساخته شده بود.

هنگامی که والار ملکور اسیر و او را محصور در زنجیر به والینور باز گرداندند آنگباند تا حد زیادی ویران شد و تا چندین هزار سال ویرانه ماند اگرچه در زیر خرابه‌ها تعداد زیادی اتاق‌های مخفی وجود داشت که در آن برخی از خدمتکاران ملکور که از حمله والار فرار کرده بودند حضور داشتند سائورون یکی از آن‌ها بود و همچنین بالروگ‌هایی که با او در عمیق‌ترین سردابه‌ی آنگباند مخفی شده بودند.

آنگباند دوباره، هنگامی که ملکور از والینور با سیلماریل های به سرقت رفته فرارکرد وارد تاریخ شد. او قلعه مخروبه را، به عنوان پایتخت جدید خود انتخاب کرد، و جهنم آهن را به عنوان پایه‌ای برای حکومت تاریکش بر قلمرو‌های سرزمین میانه در نظر گرفت.

پس از بازگشت نولدور به بلریاند، مورگوت مایدروس را با فریب و حیله گری دستگیر کرد، و او را با مچ دست از برج‌های تانگورودریم بر فراز آنگباند آویزان کرد. او توسط فینگون و توروندور نجات پیدا کرد، اما دست راست خود را از دست داد.

سومین جنگ بزرگ در میان جنگ‌های بلریاند، داگور آگلارب، پیامدهای عظیمی برای آنگباند داشت. تا آن زمان (سال ۶۰ از دوره اول) مورگوت سپاهی از اورک‌ها را به امید غافلگیر کردن نولدور فرستاد. هرچند که نولدور اورک‌ها را تا دروازه‌های آنگباند تعقیب کردند و آن‌ها را تا آخرین نفر کشتند. از آن زمان تا نبرد داگور براگولاخ در سال ۴۵۵ دوره اول، در یک دوره حدود ۴۰۰ ساله، آنگباند توسط نولدور محاصره شده بود این زمان به عنوان محاصره آنگباند شناخته میشد.

ظاهر و ساخت و ساز

آنگباند در ابتدا یا حداقل پس از تخریب اولیه توسط والار در دوران دو درخت، قلعه ای زیرزمینی بود. مانند نمونه‌ی اولیه آن، اوتومنو، اتاق‌های پنهان زیاد و سردابه بسیار عمیق در زیر زمین داشت و ویژگی‌های اصلی آن در بالای زمین سه قله‌ی تانگورودریم بود. برج‌های بزرگ و پر از خاکستر و گدازه که در بالای آنگباند ساخته شده بودند.

قله‌های تانگورودریم توخالی بودند و از آن‌ها کانال‌ها و دودکش‌هایی به سمت عمیق‌ترین چاله آنگباند حرکت می‌کرد. بنابراین ملکور می‌توانست ابرهای و بخارات سمی تولید کند که در واقع آن‌ها را برای مقابله با نولدوردر میتریم در طی نخستین روزها بعد از بازگشت آن‌ها می‌فرستاد.