جستجو در انجمن

در برهه هایی از زمان و در بعضی اقوام جاهلیت وجود دارد. به این معنی که یا هیچ چیز از خالق خود نمیدانند یا از دیگران شنیده اند. چرا از خالق یگانه خود فراموش کرده اند؟ پس از خلقت آینور و آردا و بیدار شدن فرزندان اول، آن ها یعنی همان وانیار و نولدور که به والینور آمدند ارو را خدای یگانه و والار را مقدران آردا می دونستند. اما سیندار چه؟ آن ها که در سرزمین میانه ماندند؟! بیاییم جلوتر. انسان ها بعضا تحت تعالیم و پرورش الف ها چیز هایی یاد گرفتند. از والار و ارو. اما پس از هجرت الندیل چی؟! فرزندان گوندور از والار یا ارو چه میدانند؟! آن ها خالق خود را که می دانند؟! هابیت ها که در غفلت از دنیای بزرگ زندگی میکنند چرا؟! چرا هیچ گونه تحقیقی در این امر نمیکردند که ما از کجا آمدیم و به کجا می رویم؟! در دوران سوم که میشود آن را دوران جاهلیت نامید میشه گفت فقط الروند و گلادریل و کله بورن و ایستاری به این امر واقف اند. یعنی ارو را خالق خود و آردا می دانند و والار را قدرت ها و مقدران آردا. تازه الف ها و انسان های خردمندشون، والار رو خداوندگاران می دانند و خب در گذر زمان این ها جاشون رو به عنوان خالق باز میکنن. و سوال اصلی و آخر این که چرا پس از فصول اول سیلماریلیون استاد به ندرت از ارو و ایلوواتار نام می برند. درسته که آردا و اختیاراتش کم و بیش به والار داده شد اما مردم آن باید ارو را به عنوان خالق پرستش کنند و از او شکر گذار باشند...