اگه تمام اشعار تالکین مخصوصا اونهایی که مرگ بهش مهلت نداد تموم کنه بخونید ... زیباییش و مخصوصا بازی با کلماتش خیلی خیلی بیشتر از کسانی مثل شکسپیر هستن که خدای این اشعار محسوب میشه ... بهر حال از کسی که حدود 40 سال استاد زبان و ادبیات انگلیسی و آنگلوساکسون آکسفورد بوده بعید نیست !
Lay of Leithian یه منظومه تراژدیک عاشقانه-ناتمام- بالای 5هزار بیتی ...درباره «برن و لوتین» ـه
. متاسفانه تالکین مرد و نرسید که این منظومه رو به اتمام برسونه و این منظومه با وجودیکه به هفت هزار بیت رسیده , باز کمتر از نیمی از داستانه!!!!
ابیات ساده به نظر میان و در عین حال از کلمات و ترکیب های بسیار جالبی استفاده شده ... دقت کنید که تالکین بنیانگذار خیلی از کلمات و مفاهیم و ترکیب های داستان های بعد از خودش شد.
شعرو تو پست بعد میذارم !