MAS 119 ارسال شده در دسامبر 29, 2008 چند وقت پیش بود که با خوندن یکی دو تا شعری که برخی از اعضا گفته و توی سایت گذاشته بودن این فکر به سرم افتاد که توی نت دنبال اشعار طرفداران تالکین بگردم و اون ها رو به فارسی ترجمه کنم. صد البتّه با وجود عزیزانی که توی سایت ما ید طولایی در زمینۀ ترجمۀ کارهای تالکین دارند، دست یازیدن به ترجمه از زبان انگلیسی کاری جسارت آمیز می نمود. هم از این رو به این فکر افتادم که در زمینه ای بکر و نو دست به کار ترجمه بزنم. همانطور که برخی از دوستان در جریانند، بنده در رشتۀ مترجمی زبان روسی مشغول به تحصیل هستم و از آنجاییکه در جریان تحصیلاتم با مقولۀ شعر روسی انس خاصی گرفته ام و بالتّبع با ساختار و ظرایف آن بیشتر از شعر انگلیسی آشنا هستم، ترجمۀ اشعار ِ طرفداران ِ روس زبان ِ تالکین برایم جذّاب نمود. از خصوصیات شعر روسی یکی آن است که شعرای روس در سروده های خویش توصیفات دقیق و زیبایی از مناظر اطراف و یا شرح ماوقع به دست می دهند. حتّی اگر کمتر از ده درصد این میراث گرانبهای شعر روسی از شعرای بزرگی چون پوشکین و لرمانتوف به طرفداران بعضاً جوان تالکین رسیده باشد، می توان امیدوار بود که با اشعاری نغز و زیبا از ایشان روبرو شویم. این تاپییک فقط از آن جهت نیست که برای مثال تنها بنده به ترجمۀ اشعار روسی در زمینۀ دنیای تالکین بسنده نمایم و آنها را در اینجا قرار دهم. بلکه بس نیکو خواهد بود اگر، سایر اعضا و طرفدارانی که به موارد مشابهی برخورده اند، به ترجمۀ چنین اشعاری همّت گمارند تا اینجا بسان باغی پر از گل های رنگارنگ و متنوّع، زیباییش دوچندان گردد. خواهش دیگر من از اساتید و دوستان به خصوص آنهایی که دستی در شعر و اِشرافی بر دنیای تالکین دارند این است که آثار ترجمه شده در این تاپیک را از لطف راهنمایی ها و پیشنهادات خود محروم نگذارند. 3 به اشتراک گذاری این پست لینک به پست
MAS 119 ارسال شده در دسامبر 29, 2008 متن روسی شعری که در ذیل خواهید خواند، در نتیجۀ اوّلین جستجوهای من برای یافتن اشعار ِ تالکینیست های روس پیدا گردید. سایتی که این شعر در آنجا یافت شد، بسیار شبیه به سایت خودمان می باشد. حتّی بانوی سرایندۀ این شعر که از مدیران سایت می باشد و در آنجا پرنسس گوندور نام دارد، بسیار به بانو آرون خودمان شبیه می نماید. مصرع چهارم هر بند از این شعر، خود به زبان کوئنیا و ترجمۀ آن حاصل یک جستجوی نسبتاً طولانی در منابع آموزشی و لغت نامه های کوئنیا بود، چه بنده را با این گویش آشنایی نمی باشد. نکتۀ آخر این که، من در مورد اینکه شعر روسی را به فرم یک شعر فارسی ترجمه کرده ام هیچ ادّعایی ندارم؛ فقط سعی من بر این بوده است که تا حدّ ممکن سبک ِ بیان و سطح ِ کلام آن حفظ گردد. به غرب در می گذرم ایمان دارم که در انتهای همۀ حرمان ها زمانی می آید که در آن خواهم گفت- بی آن که پس پشت را بنگرم- خواهم گفت: به غرب در می گذرم. سرایی دگر را به جای سرای کنونی ام برخواهم گزید؛ همگان را نیز چنین اقبالی خواهد بود. و همراه با آن ستاره بر فراز به غرب در می گذرم. هرکسی را از برای خویش خواهد بود: ارسیا، والمار، النا... و صدایم به آرامی خواهد خواند: به غرب درمی گذرم. روز ِ تو... زمانی خواهد رسید: امواج کف آلود، رام و مطیع پس خواهند نشست و تو با مشاهدۀ طلوع خواهی گفت: به غرب در می گذرم. آن روز، دگر دور نیست، و انکار، نفرین خواهد گشت! ... امّا آن که همۀ کارها را به انجام رسانیده است، فاش خواهد گفت: به غرب در می گذرم. 4 به اشتراک گذاری این پست لینک به پست
آرون 1,934 ارسال شده در دسامبر 29, 2008 توجه : در این تاپیک جز شعر پست دیگری نزنید. برای تشکر و تعریف و بحث در زمینه شعرها می توانید به تاپیک مربوطه (بحث در مورد ترجمه شعر) مراجعه کنید. دستت درد نکنه و با تشکر از مس عزیز بسیار تاپیک جالبی هستش. گرچه قرار بود مندوراس کارهای سایت رو درست کنه تا این اشعار رو تو سرزمین میانه بذاریم , اما میتونیم فعلا اینجا بذاریم تا اون بخش درست شه. من شعرهای ترجمه شده زیادی دارم البته زیاد روشون کار نکردم و اصلا یه شعر ترجمه حساب نمیشه و باید گفت یه ترجمه سرسریه. ----------- این شعری که اینجا میذارم خیلی به نظر خودم جالبه . قبلش باید یه توضیحی بدم . این شعر مثلا از زبان دائرون گفته شده , خطاب به لوتین تینوویل . میدونید که دائرون عاشق لوتین بود و برای اون آهنگ می نواخت تا برقصه , اما لوتین جلوی چشمش عاشق برن شد و باهاش رفت ... دائرون هم به لوتین خیانت کرد و برن رو به پدر لوتین لو داد. بعد از اون هم که لوتین فرار کرد و رفت دنبال برن , و دائرون دیگه هیچوقت اونو ندید , با اینکه لوتین و برن برگشتن , اما قبل از برگشتن اونها دائرون تو جنگی شرکت کرد و کشته شد ... این هم شعر: «مرثیه دائرون» برایت می نواختم در نلدورت در نلدورت برای من می رقصیدی تا که روزی گام هایت تغییر کردند و من هنوز می نواختم , جایی که نمی دیدی آنگاه برای دیگری رقصیدی یک یاغی , انسانی فانی, که جرات کرد از میان دهانی خشک و لبانی ترک خورده نام تو را بخواند چنین زیبا و عاشقانه دوبار خائن بودم , دو بار برای عشق اول بار آنگه که با دیگری تو را دیدم که بسیار پست تر از تو بود , دوم بار وقتی که با او به خطر گذر کردی قدم به قدم دیگر آهنگی نیست که برای پاهای رقصان تو بنوازد آنگاه که تالارهای تینگول را ترک نمودی دوریات به خاموشی فرو رفته است خورشید دیگر در نلدورت نمی تابد هرگز بازنگشتی , با آنکه سراسر دوریات در رفتن ات کردند سوگواری ها دیگر هرگز دوباره نرقصیدی بر خزه ها و سبزه زارها برای مردمانت گم گشتی و برای من با آنکه زمانی دراز جستجویت نمودم نلدورت دیگر برکت تو را ندید و آنچه ماند تنها ترانه ای تلخ و اندوهناک بود 3 به اشتراک گذاری این پست لینک به پست
Niphredil 8 ارسال شده در دسامبر 29, 2008 خوب منم یه شعر ترجمه کردم از سایت stories of arda.com که راجع به عزیمت حاملان حلقه است. دوستان هر کمی و کاستی مشاهده نمودید بذارید سز بی تجربگی( اولین چیزیه که ترجمه کردم) و اما اینم شعر: راهی به سوی بهشت خاکستری پگاهی مسکوت، نجواهایی در شبی گسیخته می نوازند آواها، لطیف و درخشان نغمه ها میسازند و گذشتگان را می نوازند و در میگذرند به جایی که بیشتر چشمها از دیدنش عاجزند بازماندگان مردم زیبارو به خانه خوانده شدنداز سوی خویشان و سرنوشت همراه با مهمانی ای شگرف کوچک، همراهانی هنوز قدرتمند، نجیب و شجاع می راندند، در پناه و آسایش و نغمه ی خاموش را در عزیمت خود می سرایند می بافند رشته های امید و ازل را می سرایند از ستارگان و دریا، از زمین و هوا در فکر روانهایی بسیار عزیز و زیبا آنجا در کران های سرزمین میانه آنجا که در آن هر نژادی خانه و کاشانه ای یافت آنجا که دوستی پدید آمد و در آن نبردها، بسیار وقوع پیوست عصری جدید پدیدار گشت؛ هنوز در داستان ها و افکار افسانه ها زنده اند حامل حلقه را بردند همراه خود امید در چشمانش، نور تابناک از آن گوهرِ بسته بر گردنش، که عنقریب فارق از اندوه و غم می شود نیز جادوگر عزیمت کرد با سران قلمروهای الفی؛ خداحافظی کرد و رفت باد دریده شد، اشکها ریخته شد می بافد قدرتمند و در عین حال غمگین افسونی رها می کند در حال خود دوستان بسیار عزیزش را پگاه درخشان، میشکفند شکوفه ها در روشنایی آفتاب به یاد ماندند و مدفون گشتند صداها، لطیف و درخشان نغمه ی گذشتگان را مشعوف و مسرور بوییدند و او در یادهاشان باقی ماند، که هم داستانند در به یاد آوردن ها -------------- یه سوال چشمام ضعیف شده یا قسمت ویرایش نیست؟ 3 به اشتراک گذاری این پست لینک به پست
آرین 19 ارسال شده در دسامبر 29, 2008 باشد که(may it be) باشد که ستاره ای شبانگاهی بر تو نور فشاند باشد که به هنگام تاریکی دلت آرام بگیرد بر جاده تنهایی قدم می گذاری آه که چه قدر از خانه دوری تاریکی فرا رسیده است ایمان بدار که ره خواهی یافت تاریکی فرو باریده است و اکنون امیدی در تو جوانه می زند باشد که آوای سایه ها رخت بر بندد بلشد که همواره ره پویی تا روز را روشنی بخشی و آنگاه که شب به سر آید باشد که برخیزی به جستجوی خورشید تاریکی فرا رسیده است ایمان بدار که ره خواهی یافت تاریکی فرو باریده است و اکنون امیدی در تو جوانه می زند امیدی در تو جوانه می زند اکنون این شعر را از کتاب ترانه های انیا به ترجمه آقای امیر محمد جواهری برای دوستان نوشته ام و همگی این ترانه را در پایان فیلم یاران حلقه شنیده اید. 3 به اشتراک گذاری این پست لینک به پست
آرین 19 ارسال شده در دسامبر 29, 2008 آرزو می کنم (Aniron) از تاریکی ست که به شب پی می برم رویاها جاری می گردند آه! ای ستاره شامگاهی آرزویی کن بنگر! ستاره ای از میان تاریکی می درخشد و ترانه اش دلم را با خود می برد آه! آرزویی می کنم... با تشکر از بانو آرون ،این هم ترجمه ترانه Aniron انیا از آلبوم ارباب حلقه ها . 3 به اشتراک گذاری این پست لینک به پست
ققنوس آبی 253 ارسال شده در دسامبر 29, 2008 سلام به همه ی دوستان ! ببینید، گیر ندهید ها، این شعر مربوط به دنیای تالکین نیست(منظورم اینست که بی شک شاعر این قصد را نداشته است.) ولی خب، حس من از اولین باری که چند روز پیش توی یک کتاب خواندمش، به طور وحشتناکی تالکینی بود! وقتی خواندید میفهمید چرا میگویم: نام شعر : (ندارد) نام شاعر : مارگوت بیکل مترجم : احمد شاملو (از کتاب همچون کوچه ای بی انتها -دفتر دوم) *** پس از سفر های بسیار عبور از فراز و فرود امواج این دریای توفان خیز، بر آنم که در کتار تو لنگر افکنم بادبان بر چینم پارو وانهم سکان رها کنم به خلوت لنگرگاهت در آیم و در کنارت پهلو گیرم آغوشت را باز یابم: استواری زمین را زیر پای خویش. 3 به اشتراک گذاری این پست لینک به پست
MAS 119 ارسال شده در دسامبر 29, 2008 بعد از مدّت ها كه از ايجاد اين تاپيك مي گذرد، بختي دست داد تا دوباره به اينجا سري بزنم و قلمي در ترجمۀ شعري. البتّه در ميان اشعار تالكينيست هاي روس به آن شعرهايي كه تماماً شايستۀ نسبت دادن به وارثان و وامداران پوشكين، لرمانتوف، يسنين و... باشد هنوز برنخورده ام. البتّه باور آوريد به اينكه كم كاري از من بوده است، چه هنوز جستجوي تمام و كمالي در صفحات وب دوستداران روس دنياي تالكين ننموده ام كه شماراين صفحات بي اغراق حتّي بيش از شمارگان اعضاي تارنماي خودمان است... . الغرض... نام سرايندۀ شعر پيش رو مشخّص نيست؛ امّا آدرس سايتي را كه شعر را از آن گرفته ام برايتان مي گذارم. تقديم به شما ... http://elfheim.allelves.ru به من بازگردانيد نسيم دشت هاي روهان را به من باز گردانيد نسيم دشت هاي روهان را آن هنگام كه نوازشگرانه بر مي آشوبد علف هاي زير پاي را ترانه اي خواهدم خواند و من در پي او روانه... بدانجا كه كوه ساران و ابرها به هم ، آميخته ... امّا آيا سرگرداني ابدي است اين؟ من فرزند گرگ و ميش ام و شعلۀ غروب خنياگري و نغمه سرايي طريقتي است مرا معهود سعادتمندم و از تاريكي ام هراس نيست تقدير، مرا آنست كه آدميان را حكايت اعصار گويم دگرباره با قلب ها از نيروي ايمان گويم: كه آتش سوزاني است فايق آينده بر تباهي و حلقه هاي قدرت را نباشد بر كس، فرمانروايي. بگذار تاريكي تاريك تر شود و دم به دم غليظ تر نخواهم گريخت، تا مگر به خاك اوفتم در كارزار پيروزي را بهاي، مرگ باشد صدها هزار و الف ها نگاه خواهند داشت خاطرۀ خود و مرا در ترانه هاشان، و در اشعار.... 3 به اشتراک گذاری این پست لینک به پست
MAS 119 ارسال شده در دسامبر 29, 2008 عيدي دير هنگام در راستاي رويت شدن سفيد سيماي عزيز و اينكه عيدي دادن يكي از رسوم خوب قديميه، هرچند كه دير شده باشه(به قول روس ها: دير بهتر از هيچ وقته!)، تصميم گرفتم به اعضاي سايت يه عيدي بدم... ! يه شعر ديگه است كه از روسي ترجمه كردم، عنوانش همونطور كه باعث تعجّب شما ميشه، منو هم شگفت زده كرد. مضمون بكر وتازه اي داره. اين پتانسیل رو هم داره كه روش بحث بشه، البتّه تو تاپيك بحث هاي ترجمه شعر. راستي عيدتون هم مبارك....! فينگولفين و پنگوئن آنجا كه نولدور در ميان توده هاي يخ روان بود بهر هوا خوردن برون از لانه شد پنگوئني چاق خام و ابله بود او حتماً، چرا كه ساز و كرناشان نيوشيدن ندانست الف ها او را به جمع خويش بردند شور و غوغايي بشد، وي را بگفتند: كيستي، اهل كجايي، چيست نامت؟ گوش را بر وي سپرده، ليك زو پاسخ نیامد! داد در آنگه نظر، مهتر ِ آن الفيان: آه كه نولدو است او، ليك ز پیشینیان! ناله و نفرين بكرد، مورگوتِ باگلير را زآنچه كه آورده بود، بر سر آن بي زبان فينرود، آن نامدار، پس به سخن لب گشود: كِي بتواند بُود، الف، چنين زشت روي؟ مكن دگر تا ابد، ضايع مان زين نمط! بُود مرا اين نظر: يك بشر است او، بشر! كنون پذيرش نما، عذر ز ما اي رفيق بدان: فقط الف بود، به روزگار عتيق ولي ارو آن پدر، همو كه عزّ است و فرّ بداد بهر ياري، به ما، چو تو، برادر بُود كه روشن كند، طریق ِ ما البريت نهيم ما پشت سر، به همره يكدگر، هزارها دردسر... پنگوئن بي خبر، صحبت او گوش ليك، نكرد تا به آخر و هيكل فربه اش، ميان يخ هاي تيز، نهان نمود از نظر.... 4 به اشتراک گذاری این پست لینک به پست
ققنوس آبی 253 ارسال شده در دسامبر 29, 2008 سلام! نمیدانم نظرتان راجع به این شعر چیست، ولی خب من که بی هیچ حرفی از آن خوشم آمد. حالا ترجمه ام بد باشد یا نه، نمیدانم! عزیزم من با عزیزم دلشاد بودم، در مغاره ی خود زیر زمین، و شنا میان آبهایش، و خوردن ماهی های لذیذش. ناگاه بگینز سر رسید و عزیزم را به سرقت برد دیگر ندیدیمش! آه عزیزم... آه عزیزم! جستیمش و جستیمش... اما نتوانستیم که بیابیمش! و دستگیر شدیم... عزیزم... عزیزم! بیرونمان کردند، آه عزیزم... عزیزم! و ما به دنبالشان رفتیم... به دنبال آن دو هابیت پست کثیف! تا کوه هلاکت آنها رفتند و من ، عزیزم را بازیافتم! و در مرگ خود اما، فرو غلطیدم... آه عزیزم... آه عزیزم! 3 به اشتراک گذاری این پست لینک به پست
ققنوس آبی 253 ارسال شده در دسامبر 29, 2008 سلام دوستان! این نام این ترانه نغمه ی آرون است. به عنوان ترجمه ی یک مبتدی بپذیرید! دیگر قضاوت با خودتان... ولی نسخه ی انگلیسی اش انصافا زیبا بود. نمیدانم که توانستم آن حس را منتقل کنم یا نه! -------- من مدتی طولانی به زیر خورشید زیستم و او در چهره ام لبخند میزد. و سرزمین برگهای طلایی ، از خشم و رحم مرا آموخت. اما چونان خورشید که هر پگاه در تاریکی فرو میافتد، کودکیم گذشت و من، بر آتش درونم، نقابی کشیدم. آنگاه به ریوندل بازگشتم... به کوهستانهای شمال. مهتاب فرو نگریست، مرا دید و پسین نشانه اش را فرستاد: من ظلمت را آموختم ،صداهای پنهان را، و مخاطره ی نوشین ژوئن را... با گامهایی تابناک و آرزومند، کوهستانهای مهتاب را درنوردیدم. آن سالها گذشتند، آه! یک از هزارش، بیشتر از زندگیهایی که توان دانست. بالهای حیات ، مرا از میان تابان طلایی و سفید گذر میدادند. خورشید و ماه... ماه و خورشید... و آنگاه دوباره ماه! بدین سان ، روزهای من سپری شد، و حلقه ی زندگی تا ابد ایستادن را گذشت. مهتاب ریوندل، کم رنگ تابید آندم که من و تو در آن شب دیدار کردیم. چشمان پسرانه ی تو، پر تلالو از عشق، نمیتوانست درخشش را در هم شکند. من دست نخورده بودم : ایستادم و لبخند زدم، و خیالم در رهایی غوطه ور شد... هم از آن گونه بی خبر، که تو، پسرک دلنشین، مجذوب و غرق من شدی. ایام از برای این دوشیزه ی الف آرام گذشتند، و شتابان برای انسانها: تو شاهزاده ای بودی در خرد و قدرت، پیش از آن هنگام که دوباره دیدمت... براستی که در برابر عشق من که در دامت افتاد، سرنوشت چگونه تسلیمی شد! و هماندم که هردوی ما از سایه ها رخت بر بستیم، من نیز از غرب دست کشیدم. آه آراگورن! تابناکی تو، هر درخشش دیگری را برایم خاموش ساخت. زندگانیم تغییر یافت؛ و اجلم ، تمامی ابدیتها را در آغوش کشید. آه آراگورن! همانگونه که تو فرو پژمری، من نیز باید که بمیرم... همانگونه مه خورشید و ماه در تاریکی، کنون آسمان پر ستاره ای را رهنمونند... بالا نگریستن در این ستارگان اما، از برای من سودی ندارد؛ مردم من در گذشته اند، و منزلگاهشان تهی و سرد است. هم از آنگونه که تو : سرور من... معشوق من، اینک آخرین وداع است که با تو میگویم. و تو را بر بستر سنگی ات، که تا ابد در آن مامن خواهی گزید، ترک میکنم. کنون، تنها به سرزمین برگهای طلایی باز میگردم. لوتلورین خاموش است و محزون، خویشاوندان من ، همه چون باد در گذشته اند. بستر مرگم ، سبزی است...تپه ای سبز. و یادبود گورم، درختی خواهد بود... آه اما، حتی در اینجا به حال شنیدن نغمه های امواج دریا، خواهم مرد. 5 به اشتراک گذاری این پست لینک به پست
ققنوس آبی 253 ارسال شده در دسامبر 29, 2008 سلام دوستان خوب! امیدوارم شاد و سرحال باشید! دفعه ی پیش ، ترانه ای با نام نغمه ی آرون را برایتان گذاشتم... ایندفعه، ترانه مال لوتبن است! یک نکته را هم یاد آور میشوم. میدانم که ترجمه های من بسیار ابتدایی بوده، و اصلا سطح کیفی قابل مقایسه ای با آثار استادانی مثل مس، یا آرون ندارند. این را قبول دارم و به آن اذعان دارم. اما گمان کردم که اینجا فقط برای حرفه ای ها نیست. شاید با نظرات شما عزیزان و این استادان بتوانم به درجه والاتری از این راه دست یابم. این دلیل گذاشتن ترجمه هایم در اینجاست. حالا اگر واقعا کثرت بی معنی و بی کیفیتی این ترجمه ها، باعث آزار هست، کارم را متوقف میکنم! موفق باشید و عجیب ------------- نام ترانه: ترانه ی لوتین از برای رسیدن به ستاره های تعالی بهشت، آیا نیازیست که به بلندای بالهای عقاب پرواز کنم؟ و آیا نیازیست در ژرف ترین ژرفناها فروغلتم، برای دیدار اولمو در آبهایش؟ من هنوز اینجا، در آرتانور، سرزمین زیبای پر جویبار و درخت ، و عاری از بلبل، با تو که در برابرم هستی، میرقصم. و اینجا با تو، و دستان که در تملک دستان منند، تمامی سررزمین میانه از آن من است؛ ستاره های از سریر آسمانیشان سر فرود می آورند؛ و اولمو، خود از دریا جلوه گر خواهد شد... پس من اینجا در سرزمن آرتونار میرقصم، سرزمین زیبای آسمان و جویبار، با دستان تو که از آن منند، من همه چیز را خواهم داشت. حتی اگر که زندگی باز ایستد. بگذار تمامی آردا میان ما جدایی افکند! بگذار ملکور نفرینی سر دهد از بدشگونی خویش! تنها مرگ و ظلمت توانند که دستهایمان ز هم بگسلند. تاندم من در سرزمین آرتونار میرقصم، سرزمین زیبای گل و برگ، و پایان جهان را میخواهم که درنوردم، اگر آنجا، جاییست که تو مرا بدان رهنمونی. ------------ پ.ن: استاد آرون! آرتانور کجاست؟! هیچ جا به آن برنخوردم؟ مسلما انگلیسی که نیست! 3 به اشتراک گذاری این پست لینک به پست
بانو گالادريل 19 ارسال شده در دسامبر 29, 2008 سلام من فعلا قسمتي از يك شعر طولاني رو ترجمه كردم كه گفتگويي بين الروند و ستاره ي شامگاهيست.ميدونم خيليييي افتضاحه!ولي خوب اولين شعريه كه تاحالا ترجمه كردم!به بزرگيه خودتون ببخشيد ديگه. الروند به آرون: ماه بدر امشب بر من فشار مياورد واز درون فراميخواند ؛ اينجا سرگردان نشسته ام ، حس ميكنم انوار نقره ايش را بر من فرو ميريزند و قلبم را سرشار از درد ورنج ميكنند. در جستجو هستند دوستانم تا بيهوده مرا آرام كنند همچنان خموش مانده ام و بي اعتنا به افسونشان رحم و شفقت آنان بر من فرو ميريزد مانند باراني از يخ و بر اين سنگ سرد، هيچ آفتاب زمستاني گرما نميبخشد روزگاران اينچنين بود تا اينكه تو بازوانم را گرفتي كودكي بيش نبودي و اكنون،بانوي بزرگي هستي در زير درخشش منصفانه ي ايتيل، اسمي بر ستارگان نهادم و بوسه باران شد پيشاني ات از بوسه هايي مهرانگيز بر چهر ه ي سپيد و برف گونه ات پرتوان درخشان آنور ،ناز و نوازش خود را فرو ميريختند شتابان درخشش طلايي اش را حس ميكردي وهمچنان كه بر گونه هايت فرو ميريختند طلوع كردي و خود را پوشاندي Nan* اموهايت را شانه ميكرد و گيسوانت را ميبافت و اينچنين تو به سان بانويي ميشدي وقتي براي اولين بار روزه ات را باز كردي با پرتقالها،در حالي كه بر زانوانم نشسته بودي فرزند؛چه كسي موهايت را خواهد بافت وقتي كه شب بگذرد و تمامي نغمه هايت سرد و غمگين شده اند هنگامي كه ماه و ستارگان و خورشيد براي آخرين بار بدرخشند و هيچ چيز غصه ها را از بين نبرد و درد ها را تسكين نبخشد آرون به الروند: به سان لوتين عادل ،من نيز خود بهايي پرداختم و براي باز پس گرفتن روزهاي شادمانيم، گرو گذاشتم هر آنچه ميدانستم را عشق من از آن اوست،اين انتخاب من است و هم اكنون نيزبه آن نخواهم انديشيد... * كلمه ي Nan رو در اينجا نميدونستم چي بايد ترجمه كنم!هر چي هم توي دايرةالمعارف آردا گشتم همچين كلمه اي نداشت.خواهشا هر كي ميدونه بگه اينجا منظورش از اين كلمه چي بوده.با تشكر! 3 به اشتراک گذاری این پست لینک به پست
ائارندیل Eärendil 1,294 ارسال شده در دسامبر 11, 2012 (ویرایش شده) ترجمه قطعه ای از شعر بلند و معروف ائارندیل دریانورد http://tolkien.cro.n...g/earendil.html که بیلبو اونو سروده [table][th]فارسی [/th][th]انگلیسی[/th] زیر نور ماه و ستاره سرگردان ،به دور از کرانه ها سردرگم در راه های طلسم شده فراتر از روزگار سرزمین فانی. از خرد شدن باریکه یخ که در آن سایه بر روی تپه ها نهفته است، از درون گرم و سوختن بیهوده او شتابان تبعید شد و هنوز هم در غربت است. او به تالارهای بی انتها آمد جایی که روشنایی به سالهای بی شمار می تابید ، و سلطنتِ بی پایان پادشاهی کهن در ایلمارین بر فراز مرتفع ترین کوه ؛ و کلمات ناشناخته ای که در آن زمان گفته می شد توسط انسانها و الف ها و خویشانش، فراتر از تصورات زمینیان بود و ممنوع به کسانی که در آن ساکن بودند. او خیزش کوه خاموش را دید که شفقی در آن نهفته بود بر فراز والینور، و الدامار از دور دستها دیده میشد، فراتر از دریاها. او به تالارهای بی انتها آمد جایی که روشنایی به سالهای بی شمار می تابید ، و سلطنتِ بی پایان پادشاهی کهن در ایلمارین بر فراز مرتفع ترین کوه ؛ و کلمات ناشناخته ای که در آن زمان گفته می شد توسط انسانها و الف ها و خویشانش، فراتر از تصورات زمینیان بود و ممنوع به کسانی که در آن ساکن بودند. سیلماریلِ الوینگ را بِروی بست و با نور آن برای خود تاجی ساخت بی پروا، با جبینی مشتعل سکان کشتی اش را به دل شب برگرداند ، از جهانی دیگر فراتر از دریا. طوفانی سخت و آزاد برخاست، و باد گزنده اش کشتی را سُفت و برای همیشه دریاها را ترک گفت . از سرزمین میانه گذشت و اشکهای سوزناک زنان و الف بانوان را شنید در روزگار کهن، در سالهای قدیم. اما او را به چنین عذابی آماده کرده بودند، تا زمانی که ماه باید محو میشد، و ستاره او می تابید. [/td][td=75]Beneath the Moon and under star he wandered far from strands, bewildered on enchanted ways beyond the days of mortal lands. From gnashing of the Narrow Ice where shadow lies on hills, from nether heats and burning waste he turned in haste, and roving still. He came unto the timeless halls where shining fall the countless years, and endless reigns the Elder King in Ilmarin on Mountain sheer; and words unheard were spoken then of folk of Men and Elven-kin. Beyond the world were visions showed forbid to those that dwell therein. He saw the Mountain silent rise where twilight lies upon of Valinor, and Eldamar beheld afar beyond the seas. He came unto the timeless halls where shining fall the countless years, and endless reigns the Elder King in Ilmarin on Mountain sheer; and words unheard were spoken then of folk of Men and Elven-kin. Beyond the world were visions showed forbid to those that dwell therein. The Silmaril she bound on him and crowned him with the light and dauntless then with burning brow he turned his prow; in the night from Otherworld beyond the Sea strong and free a storm arose, his boat it bore with biting breath and long-forsaken seas. And over Middle-earth he passed and heard at last the weeping sore of women and of elven-maids in Elder Days, in years of yore. But on him mighty doom was laid, till Moon should fade, an orbéd star[/td][/table] این ترجمه شعر رو تقدیم میکنم به همه اعضای فروم،مخصوصاً مهدی و تضاد که تو این کار منو راهنمایی کردن،همینطور به بانو آرون که به حق گلایه کرده بودن اعضای جدید به تاپیک های قدیمی و ترجمه های بچه ها سر نمیزنن https://arda.ir/forum...ndpost&p=29180. اینم شعر به همراه تصویر با فونت نستعلیق ویرایش شده در مارس 25, 2014 توسط ائارندیل Eärendil 14 به اشتراک گذاری این پست لینک به پست
شوالیه سپید 166 ارسال شده در سپتامبر 21, 2013 (ویرایش شده) سلام به همه دوستان ترجمه شعر پایانی ارباب حلقه ها رو اینجا براتون نوشتم .امیدوارم لذت ببرید... :)) بخواب تو شیرین هستی ولی در سرت منفور شب داره سقوط میکنه و سفر شما پایان یافته حالا بخواب و خواب کسی را ببینی که قبلا امده است انها میگویند از میان سواحل دور امده چرا گریه میکنی؟ این اشکها چیه روی گونه هات به زودی میبینی تمام ترست از بین میرود در پیش بازوانم ایمن هستی تو فقط خوابی چی میبینی؟ در افق چرا مرغان سپید صدا میزنند؟ از میان دریا ماه رنگ پریده بالا می اید قایق می اید تا تو را به خانه ببرد و همه چیز تبدیل خواهد شد به لیوانهای نقره ای نور روی اب است تمام کاوشگران برگشته اند امید ها نابود شده در دنیای شب از میان سایه ها سقوط میکنه خارج از زمان و یاد ها نگوکه ما حالا به انتها رسیدیم سواحل سپید صدا میزنند من و تو دوباره همدیگر را می بینیم و تو در میان بازوان ( اغوش ) من جای خواهی گرفت فقط بخواب چی میتونی ببینی در افق؟ چرا مرغان سپید صدا میزنن ؟ از میان دریا ماه رنگ پریده بالا می اید قایق می اید تا تو را به خانه ببرد و همه چیز تبدیل خواهد شد به لیوانهای نقره ای نور روی اب است کشتیهای خاکستری رفتند به سوی غرب من و تو دوباره همدیگر را می بینیم و تو در میان بازوان ( اغوش ) من جای خواهی گرفت. ویرایش شده در سپتامبر 21, 2013 توسط شوالیه سپید 9 به اشتراک گذاری این پست لینک به پست
LObeLia 4,013 ارسال شده در سپتامبر 21, 2013 بسیار بسیار آرامش بخش و زیبا. خوندن این شعر یه تصویر واقعن لطیف و سرشار از احساس واسه آدم میسازه. لذت بردم. :)) :| :D 5 به اشتراک گذاری این پست لینک به پست
Lady Oakenshield 289 ارسال شده در آوریل 17, 2015 (ویرایش شده) ترجمه کوه مه آلود ببینم تیتراژ آخر فیلم هابیت 1 و 2 که شعر داره رو با ترجمه کسی گذاشته؟ Far over the misty mountains cold To dungeons deep and caverns old We must away, ere break of day To claim our long-forgotten gold The pines were roaring on the height The winds were moaning in the night The fire was red, it flaming spread The trees like torches blazed with light آن دور...بالای کـوه های سرد مـه آلود به سیـاه چال های عمیق و غار های قدیمی ما باید قبل از طلوع روز (روز دورین،روز دورف ها) بریم اونجا برای طلاهای طولانی (منظور از بلند و زیاد بودنشه) فراموش شده... در ختهای کاج در ارتفاعات خروشان شدند باد ها در شب ناله میکشیدند... آتش قرمز رنگ،که شعلش در حال گسترش بود.. درختان مانند مشعل روشن شدن با نور... لینک دانلود http://s4.picofile.com/file/8173486384/The_Dwarf_Cast_and_Richard_Armitage_Misty_Mountains_Far_over_the_Misty_Mountains_cold_To_dungeons_deep_and_caverns_old_We_must_away_ere_break_of_day_mp3.mp3.html ویرایش شده در آوریل 17, 2015 توسط الوه تصحیح شکل نوشتار و انتقال پست 4 به اشتراک گذاری این پست لینک به پست
Witch Kiing 35 ارسال شده در اکتبر 4, 2016 سلام به همه؛ من یه ترجمه-نظم از شعر "the road goes ever on and on" انجام دادم، هرچی گشتم جایی جز اینجا واسه ارائش پیدا نکردم. اگه تو ترجمه مشکلی هست که ببخشید چون من مترجم نیستم اما اگه تو شعر مشکلی میبینید بگین تا حالا یا دفاع کنم ازش یا قبول اشتباه :-) اینم شعر اصلی و ترجمه: The Road goes ever on and on Down from the door where it began Now far ahead the Road has gone, And I must follow, if I can, * * * Pursuing it with eager feet, Until it joins some larger way Where many paths and errands meet And whither then? I cannot say می رود و می رود پیوسته این جاده از دری کز آن شروع شد، سوی پایین جهانم حال بخش اعظمش طی گشته این جاده همرهش باید روم من هم؛ اگر بتوانم * * * می روم دنبال او من با دو پای مشتاق تا زمانی که یکی راه بزرگی جستن تا بدانجا که ره بسیار و دیدار و فراق و سپس تا به کجا؟ نتوانم گفتن ! 4 به اشتراک گذاری این پست لینک به پست
Nienor Niniel 3,259 ارسال شده در اکتبر 6, 2016 @Witch Kiing به نظرم خیلی خوبه که به ترجمه ی این شعر توجه نشون دادید و خسته نباشید. یه جاهایی حس می کردم نمی تونم معنی عبارت ها رو شعر اصلی پیدا کنم و در واقع بهش رجوع کنم. واسه همین پیشنهادم اینه که به ترجمه ی آقای علیزاده هم نگاهی بندازید. چون خودتون بهتر از هرکسی می تونید بدونید چرا این جملاتو برای عبارت های انگلیسی انتخاب کردید. 1 به اشتراک گذاری این پست لینک به پست
Witch Kiing 35 ارسال شده در اکتبر 6, 2016 @Nienor Niniel ممنون بابت نظرتون. در رابطه با ترجمه آقای علیزاده باید بگم که خوندمش من، با خود ایشونم که صحبت کردم من نظرشون این بود که اشعار رو با لحنی مثل اشعار کتاب " وغ وغ ساهاب" به نظم در بیاریم که لحنی عامیانه محاوره ای داره..منتهی من ترجیح دادم لحن مستحکم تری داشته باشه شعر به همین دلیل هم مشکلات قافیه و ردیف و اینا بیشتر شد و خب بعضی کلمات ناچارا اضافه شده ولی خللی به معنی وارد نکرده..حالا بازم اگه بگید کجا مشکل داره من حتما رفع میکنم 3 به اشتراک گذاری این پست لینک به پست