رفتن به مطلب
torambar

ترجمه سروده های گروه موسیقی Summoning

Recommended Posts

torambar

Long Lost to Where No Pathway Goes

مسيری طولانی و از دست رفته که فرجامی ندارد

 

 

My star, I saw it high and far

At the parting of the ways

A light on the edge of the outer night

Like silver set ablaze

Where the round world plunges steeply down

But on the old roads goes

As an unseen bridge that on arches runs

To coasts that no man knows

 

ستاره ام ، من آن را دور و بلند مرتبه ديدم

در فراق از مسير

نوري بر لبه ی شب بيرونی

مانند نقره ی گداخته

در جايی که جهان کروی به پايين سقوط می کند

مسيری مستقيم و قدیمی به راه خود ادامه می دهد

همانند پلی ناديدنی قوس بر می دارد

به سوی سواحلی که هيچ انسانی از آن نمی داند

 

I would not find the burning domes and sands

Where reigns the sun, nor dare the deadly snows

Nor seek in mountains dark the hidden lands

Of men long lost to whom no pathway goes

 

من نمی توانم قلعه ها و شن های آتشين را پيدا کنم

در قلمرو خورشيد ، همارودی برف های مرگبار نيست

جستجو در کوهستان های تاريک و زمين های ناديدنی بيهوده خواهد بود

برای انسان راهی طولانی است که فرجامی ندارد

 

But where they bloom those flowers fair

In what air or land they grow

What words beyond the world I heard

If you would seek for know

 

در کجا آن گل های لطيف می شکفند ؟

در کدامين آب و هوا و در کدامين زمين می رويند ؟

چه کلماتی از دنيای آن سو شنيده ام ؟

اگر به دنبالش بروی خواهی فهميد

 

In a boat then, brother, far afloat

You must labour in the sea

And find yourself things out of mind:

You will learn no more of me

 

در قایقی بنشین دوست من، بادبان بکش

می بايست که در دريا تقلا کنی

و چيز هايی دور از ذهن در ميابی :

چيزی در مورد من نخواهی فهميد

 

There the twain enfolded,
Phantom twilight, phantom twilight,
And dim the mazes dark, unholy.

 

آنجا تضادی دوگانه خواهی یافت، در لفافه
گرگ و میشی خیالی
و هزارتویی تاریک و اهریمنی

 

I would not find the burning domes and sands

Where reigns the sun, nor dare the deadly snows

Nor seek in mountains dark the hidden lands

Of men long lost to whom no pathway goes

 

من نمی توانم قلعه ها و شن های آتشين را پيدا کنم

در قلمرو خورشيد ، همارودی برف های مرگبار نيست

جستجو در کوهستان های تاريک و زمين های ناديدنی بيهوده خواهد بود

برای انسان راهی طولانی است که فرجامی ندارد

 

 

 

بیشتر اشعار این آهنگ از یکی از شعر های تالکین به نام مرگ سنت برندن برداشته شده است. برای اطلاعات بیشتر این تاپیک را بخوانید

 

* من این ترجمه رو خیلی وقت پیش از جایی برداشته بودم. متاسفانه لینک منبع و نام مترجم رو یادم نمیاد.

به اشتراک گذاری این پست


لینک به پست
الوه

Caradhras

کاراذراس (کارادراس)

When winter winds are piercing chill

and through the hawthorn blows the gale

with solemn feet i tread the peak

that overbrows the mountains vale

وقتی بادهای زمستانی سرمایی نافذ دارند

و میان درخت گویج [نوعی درخت] تندبادی می وزد

با گام هایی جدی به قله پا گذاشتم

که بر دره ی کوهستان آویزان شده بود

Redhorn; my doom!

شاخ سرخ؛ سرنوشت تلخ من!

Where twisted round the barren oak

the winter vine in beauty clung

and howling winds the stillness broke

the crystal icicle is hung

جایی که درختان بلوطی که هرگز میوه نمی دهند گرداگردش به هم پیچیده اند

انگور زمستانی (؟) به زیبایی به هم چسبیده

و بادهای زوزه کش به آرامش می رسد

قندیل های کریستالی آویزان هستند

Redhorn; my doom!

شاخ سرخ؛ سرنوشت تلخ من!

But still wild music is abroad

pale, desert woods! within your crowd

and gathering winds, in hoarse accord

amid the vocal reeds pipe loud

اما هنوز موسیقی وحشی در جریان است

درختان خشک شده و رنگ پریده درون شلوغی های تو

و گردهمایی بادها در نوای گرفته ی تو

در میان صدای بلند نی لبک ها

High upon the land

on the highest (mountain) peak i hear

(the echoes of) the world profound

بر فراز سرزمین ها

بر بلندترین قله (ی کوه) ها من می شنوم

(پژواکی از) دنیایی عمیق

از اسم و لیریک مشخصه که داره در مورد کوهستان کاراذراس صحبت میکنه، کوهستانی که یاران حلقه تلاش کردن ازش بگذرن اما نتونستن. البته این از زبان یجور مسافر تنها هست

به اشتراک گذاری این پست


لینک به پست
Dariush

Unto a Long Glory ...

به سوی شکوهی یازان ...

Over the land there lies

the long shadow. Westward reaching

wings of darkness; The Tower trembles

to the tombs of kings

آنجا، برفراز بوم، سایه ای دراز آرمیده

بال های تاریکی به باختر-سوی برکشیده

برج لرزان، گورِ شهریاران

The doom approaches

the Dead awaken;

For the hour is come

for the oathbreakers

At the stone of Erech

they shall stand again

Hear there horn in hills enchants

Who shall call them

From grey twilight

Forgotten ones?

شگونا-سرنوشت فرامی رسد، مردگان بیدارگشته اند

آری، زمان ِ سوگندشکنان فرا رسیده

بر سنگ ارخ دیگربار خواهند ایستاد

بشنو که شیپور بر تپه ها چه افسون ها که نمی کند

چه کسی فرایشان خواهد خواند؟

چه کسی از غروبِ کبود، آن فراموش-شدگان را بازخواهد خواند؟

Out of doubt, out of dark

Hope rekindles, and hope in end

Over death, over dread

Over doom lifted

Out of loss, out of life

And out of doubt, out of dark

Over death, over dread

Out of loss,

Unto a long glory...

ورای ِ شک، ورایِ تارون

امید جان گرفته، امید ِ پایان

فرای مرگ، فرای ترس

فرای فنا، خیزیده

ورای باخت، ورای تارون

فرای مرگ، فرا ی ترس

ورای باخت

به سوی شکوهی یازان (خیزیده)

The heir of him to whom the oath they swore

From the North he shall come

And he shall pass the door

To the Paths of the Dead

میراث اش از آن ِ آنان باد که سوگند خورده اند

از شمال خواهد آمد

و از در می گذرد

تا به جاده ی مردگان راه بَرد

Mourn not overmuch - mighty was the fallen

And war now calls us!

سوگ ِ زیاده نکنید... آن افتاده بزرگ بود

و حال نبرد می خواندمان!

And hear there horn in hills enchants

Who shall call them

from grey twilight

بشنوید صدای آن کُرنا را که بر ماهورها خبری می دهد

آیا کسی هست که از این غروب کبود، فرا خواند (آن فراموش شدگان را)؟

منبع: ژکان

ویرایش شده در توسط Dariush

به اشتراک گذاری این پست


لینک به پست
torambar

Old Mornings Dawn

سپیده دم صبحگاهی دیرینه

 

The windy years have strewn down distant ways; 
and in the halls still doth thy spirit sing 
songs of old memory amid thy present tears, 
or hope of days to come half sad with many fears. 

سال های بیهوده به سان بذرهایی در باد پراکنده و درگذشته اند
 و هنوز در تالارها، روح تو درحال ترانه خواندن است
ترانه هایی از خاطرات قدیمی در میان اشک های کنونی ات؛
یا امید روزهایی در آینده، نیمی انباشته با اندوه و نیمی با ترس های فراوان

 

Though along thy paths no longer runs 
while war untimely takes thy many sons, 
no tide of treason can thy glory drown 
robed in sad majesty, the stars thy crown. 
I am the blood! 

با اینکه راه تو دیگر به فرجامی نمی انجامد
زمانی که نبرد، نابهنگام پسران زیادی از تو می ستاند
هیچ پیمان شکنی ای نخواهد توانست شکوه تو را غرق کند
در شکوهی اندوهناک جامه ی شاهان پوشیدی، 
و ستارگان بر سرت تاجگذاری خواهند کرد
من از آن نسل هستم!

 

Old mornings dawn, 
i am not the light you see, 
but only that which is falling on me. 

سپیده دم صبحگاهی دیرینه
من آن فروغی نیستم که تو می نگری
بلکه آنی ام که بر من می تابد

 

The misty stars thy crown, the night thy dress, 
most peerless magical thou dost possess my heart, 
and old days come to life again, 
old mornings dawn... 

ستارگانِ در مه، تاجت خواهند بود، شبانگاه جامه ات
افسونگری بی همتایت قلب مرا در بر می گیرد
و روز های قدیمی به زندگی باز می گردند
سپیده دم صبحگاهی دیرینه

 

اگه میخواید بدونید این آهنگ در مورد چی هست، باید کل آلبوم رو گوش کنید. (بعدا ترجمه ی بقیه لیریک های این آلبوم رو میزارم) چون کل این آلبوم Old Mornings Dawn یه جورایی یه کانسپت آلبوم هست؛ به این معنی که تمام ترک های این آلبوم به هم مربوط هستن

این شعر بخشی از یکی از شعر های بلند تالکین هست به اسم  The Wanderer's Allegiance که چند بخش داره و این اشعار از بخش دوم این شعر The City of Present Sorrow هستند. این شعر توسط تالکین در سال 1916 نوشته شده و احتمالا مربوط به نسخه های اولیه ی تالکین از داستان اریول Eriol هستند (تالکین بعدا نقش اریول در سیلماریلیون رو با ائارندیل عوض کرد)
 

به اشتراک گذاری این پست


لینک به پست

×
×
  • جدید...