رفتن به مطلب

جستجو در انجمن

در حال نمایش نتایج برای برچسب های 'هابیت ها'.



تنظیمات بیشتر جستجو

  • جستجو بر اساس برچسب

    برچسب ها را با , از یکدیگر جدا نمایید.
  • جستجو بر اساس نویسنده

نوع محتوا


تالارهای شورای ماهاناکسار

  • خبر
    • اخبار
  • دروازه های والمار
    • تازه واردین
    • حلقه سرنوشت
  • مباحث کتاب ها
    • شورای خردمندان
    • تالارهای دایرون
  • اقتباس‌ها
    • سینمای تالکین
    • موسیقی
    • بازی‌ها و سرگرمی‌ها
  • بخش طرفداران
    • نظرسنجی ها
    • مربوط به طرفداران
    • سرزمین میانه
  • دنیای فانتزی
    • ادبیات فانتزی
    • موجودات فانتزی

جستجو در ...

جستجو به صورت ...


تاریخ ایجاد

  • شروع

    پایان


آخرین به روز رسانی

  • شروع

    پایان


فیلتر بر اساس تعداد ...

پیدا شد 3 نتیجه

  1. درود بر دوستان آردایی هابیت‌ها مردمانی کوچک‌اندام بودند که انسان‌ها آنها را هافلینگ (به معنای نیم قد) می‌نامیدند. اینان خوشگذران و آسان‌گیر بودند و در خانه‌هایی زندگی می‌کردند که در زیر زمین کنده بودند و آنها را سوراخ می‌نامیدند. البته سوراخ های هابیتی بسیار راحت و تمیز ساخته می‌شدند و به انواع و اقسام وسایل راحتی مجهز بودند. هابیت‌ها عاشق خوردن و بازی‌های گوناگون بودند و از هر گونه ماجراجویی دوری می‌کردند. هابیت ها ریش نداشتند و پاهای پرموی آن ها حکم کفش چرمی را برای آن ها دارد. در بعضی از منابع هابیت در دنیای تالکین مردمی جدا تصور شده است و در بعضی منابع به عنوان شاخه ای از نژاد انسان ها هستند آیا هابیت ها پس از مرگ پا به دنیایی دیگر می گذارند ؟ آياممکن است پا به دنیایی بگذارند که حیات بعدی انسان ها است؟
  2. بورومیر

    پادشاهی اریادور

    اولین و آخرین پادشاه اریادور کی بود؟
  3. مالبت پیر

    هابيت ها

    فکر می کنم نژاد هابيت از شاهکار های تالکين باشه. دنيايی آروم و يک آرمان شهر. الف ها زيباهستند ولی رويايی و دور، اورک ها کثيف، آدميان گرفتار دنيای فانی، جادوگرها در آينده زندگی می کنند دورف ها در دنيایی تاريک. ولی هابيت های نازنين در دنيای شلوغ در يک گوشه دنج از افتاب خنک صبح بهاری لذت می برن و در پياده روی بعد از ظهرشون شعر می گن. هابيت های خوشبخت. . . حتی جادوی تالکين اينه که ما در داستان يه هابيت رو تعقيب می کنيم. يه هابيت که حتی مردومان سرزمين باشکوه موردور به خودشون زحمت نمی دن اسم اين نژاد رو ياد بگيرن، الف ها: در ميان هابيت های اين يکی جواهر است. همين چون چند کلمه ای زبان باستانی می دونه. ولی ما داستان اين هابيت رو دنبال می کنيم و يه لحظه احساس نمی کنيم اون موجودی متفاوت از ماست. شاید چون از همه به ما نزدیک تره یک موجود فانی که هیچ چیز خاصی نداره جز اینکه خوبه. و همين مارو به داستان پيوند ميده. اگر داستان يک جادوگر بود وقتی سواران سياه بهش حمله می کردن نمی دونستيم چی کار می تونه بکنه يا توی کله يه الف چی می گزره ولی می دونيم که اون يه هابيته و در اين ميانه نبردهای اسطوره تنها می تونه سنگ پرت کنه. کاری که در پياده روی های بعد از ظهر شاير يادگرفته. اگر نژاد های مختلف داستان هر کدام نشان يه بخشی از روح آدمی باشن مثلاْ الف ها نماد خرد و بينش يا دورف ها نشان ريشه و عمق، خود آدم ها نشان دليری و شجاعت، وفاداری و روح بزرگ يا اورک ها نماد فساد روح، هابيت یعنی خوابيدن توی يه صبح تعطیل بهاری که نسيم خنک و آفتاب پشت ابر از پنجره مياد تو و تو هيچ کاری نداری جز لذت کشيدن ملافه کشيدن روی سر. . . اين کتاب به طور عمده در باره هابيت هاست. . . اين هابيت های نازنين . . .
×
×
  • جدید...