سوالات سیلماریلیون

[ورونوه 1,963]

اول: یه سری محدودیت ها داشت اون موقع، بندی خاک شدن مورگوت از زمان آفرینش ماه و خورشید شروع شده بود اگه اشتباه نکنم. زمان جنگ با فین گولفین به کالبد زمینیش وابسته بود چون حتی زخم هاشم خوب نشدن.

دوم: توی نبردهای سنتی نامردی به حساب می یاد که با سلاح های نامتعارف بجنگی، حتی اگه مورگوت باشی:دی. یعنی جلوی سپاهیان خودش صورت خوشی نداشت اگه با امتیازات یه والا می اومد جلوی یه الف. همینطوریشم حریف فین گولفین می شد، بنابراین از پتک استفاده کرد که اگرچه بزرگ، به هر حال یه سلاح شناخته شده س.

سوم: بخشیش هم به خاطر حفظ زیبایی داستانه دیگه، باید یه جوری بشه نبرد رو توصیف کرد، مورگوت بدون کالبد باشه و همون اول یه صاعقه بزنه به فین گولفین که جذابیت نداره آخه.

[siiavaash 27]

ممنون از جوابت!! :)

در مورد سائورون چي!؟!؟تو دوران سوم وقت ك كالبد نداشت يعني از وقتي ك ايسلدور حلقرو ازش گرفت هيچ قدرتي براي نبرد نداشت!؟!؟

[Nienor Niniel 3,259]

ممنون از جوابت!! :)

در مورد سائورون چي!؟!؟تو دوران سوم وقت ك كالبد نداشت يعني از وقتي ك ايسلدور حلقرو ازش گرفت هيچ قدرتي براي نبرد نداشت!؟!؟

سائرون دوباره کالبدشو بدست آورد.در زمان جنگ حلقه هم کالبد داشت.قدرتشم کم کم بدست آورد اما کمتر از قدرت اصلیش بود برحال.چون قسمتیشو تو حلقه ش گذاشته بود و چندبارم شکست خورد

[siiavaash 27]

سائرون دوباره کالبدشو بدست آورد.در زمان جنگ حلقه هم کالبد داشت.قدرتشم کم کم بدست آورد اما کمتر از قدرت اصلیش بود برحال.چون قسمتیشو تو حلقه ش گذاشته بود و چندبارم شکست خورد

منظورم وقتيه ك كالبد نداشت!ميتونست بدون كالبد بجنگه!؟

[Nienor Niniel 3,259]

منظورم وقتيه ك كالبد نداشت!ميتونست بدون كالبد بجنگه!؟

بله بازم قدرت ایجاد ترس و فریب رو داشت.اما خب ضعیف تر بوده قطعا

[siiavaash 27]

بله بازم قدرت ایجاد ترس و فریب رو داشت.اما خب ضعیف تر بوده قطعا

پس فيزيكي نميتونسته بجنگه

ویرایش شده در ژوئیه 18, 2015 توسط siiavaash

[Nienor Niniel 3,259]

پس فيزيكي نميتونسته بجنگه

دقیقا نمیدونم از کی کالبدشو بدست آورد.

اما بنظر من با روحش جنگ فیزیکی محال بود.حالا استادان هستن اگه ایرادی تو جوابم بود امیدوارم تصحیح کن حرف منو :)

[زاپا 756]

دقیقا نمیدونم از کی کالبدشو بدست آورد.

تو پست دوم از این تایپیک تقریبا میشه فهمید سائورون از کی جسم پیدا کرد:

#2

[Anna 795]

در حدیث والا کوئنتا آمده:

مانوه و ملکور در اندیشه ی ایلوواتار برادر هم بودند.

چرا میگه در اندیشه ی ایلوواتار؟ میخوام بدونم که آیا خودشون هم اینو میدونستن که برادرن یا نه؟ (بخاطر اینکه این جمله منو دچار ابهام میکنه، طوریه که انگار فقط ایلوواتار میدونسته نه خودشون.)

ممنون میشم یک نفر برام توضیح بده. :)

[Legolas 2,323]

در حدیث والا کوئنتا آمده:

مانوه و ملکور در اندیشه ی ایلوواتار برادر هم بودند.

چرا میگه در اندیشه ی ایلوواتار؟ میخوام بدونم که آیا خودشون هم اینو میدونستن که برادرن یا نه؟ (بخاطر اینکه این جمله منو دچار ابهام میکنه، طوریه که انگار فقط ایلوواتار میدونسته نه خودشون.)

ممنون میشم یک نفر برام توضیح بده. :)

صرفاً نظر شخصیم رو میگم.

مطمئناً منظور کتاب برادر ژنتیکی که نبوده. فکر کنم منظور اینه که ایلوواتار این‌ها رو مثل دو برادر که ویژگی‌هایی شبیه به هم دارن آفریده ولی بعد از این که مانوه رفتارهای پلیدانه‌ی ملکور رو می‌بینه، این‌ها رابطشون به هم میریزه و تالکین هم از فعل گذشته استفاده می‌کنه.

[Elentári 1,441]

در حدیث والا کوئنتا آمده:

مانوه و ملکور در اندیشه ی ایلوواتار برادر هم بودند.

چرا میگه در اندیشه ی ایلوواتار؟ میخوام بدونم که آیا خودشون هم اینو میدونستن که برادرن یا نه؟ (بخاطر اینکه این جمله منو دچار ابهام میکنه، طوریه که انگار فقط ایلوواتار میدونسته نه خودشون.)

ممنون میشم یک نفر برام توضیح بده. :)

منظور این نیست که مانوه و ملکور (و بقیه) از این نسبت خبر نداشتن؛ نویسنده اینجا نقشه ای که قراره آردا بر اون اساس شکل بگیره رو شرح داده و والار ازش آگاه بودن.

[eddard stark 686]

سوالی که من دارم مربوط به داستان تورین تورامبار هست و از اونجا که من فرزندان هورین رو هنوز نخوندم سوالمو تو این تاپیک مطرح میکنم.

سوال من اینه که به نظرتون بهتر نبود که جناب تالکین در طول روایت داستان هویت نیه نور رو از مخاطب مخفی نگه میداشتن تا زمانی که گلائرونگ زخمی و در حال مرگ زهرشو ریخت و حقیقت رو برملا کرد؟به نظرم اینطوری یک پایان غافلگیرکننده و غم انگیزتر رقم میخورد!

[Legolas 2,323]

سوالی که من دارم مربوط به داستان تورین تورامبار هست و از اونجا که من فرزندان هورین رو هنوز نخوندم سوالمو تو این تاپیک مطرح میکنم.

سوال من اینه که به نظرتون بهتر نبود که جناب تالکین در طول روایت داستان هویت نیه نور رو از مخاطب مخفی نگه میداشتن تا زمانی که گلائرونگ زخمی و در حال مرگ زهرشو ریخت و حقیقت رو برملا کرد؟به نظرم اینطوری یک پایان غافلگیرکننده و غم انگیزتر رقم میخورد!

سیلماریلیون یه سری دست نوشته از تالکین بوده که مدام تغییر می‌کرده و روایتگر تاریخچه‌ی دنیاست. همون طوری که می‌دونیم بعد از مرگ تالکین پسرش این مطالب رو جمع می‌کنه و تحت کتابی به نام سیلماریلیون منتشر می‌کنه؛ پس معلوم نیست اصلاً تالکین قصد انتشار چنین کتابی رو داشته یا نه، یا اگر می‌خواسته اون رو منتشر کنه تغییراتی توش اعمال می‌کرده یا نه.

بعدم سبک کاری تالکین تقریباً بر اساس غافل گیری نیست. سیلماریلیون که نمونه‌ی بارزشه و توی فصل‌های مختلف می‌بینیم که به قطعیت در مورد سرنوشت افراد و وقایع گفته میشه. حتی توی آثار دیگه مثل ارباب حلقه‌ها هم مثلاً بخش مرگ بورومیر رو تحت فصلی با خود عنوان «مرگ بورومیر» داریم که همون اول همه چیز رو لو میده. حالا این که دلیل این عدم استفاده چی بوده رو نمی‌دونم ولی خوشبختانه با عناصر دیگه‌ی داستانی به خوبی این خلاء پر شده.

ویرایش شده در اوت 1, 2015 توسط Le‌golas

[ورونوه 1,963]

خب این بیشتر از سؤال بودنش یه نظره بلگ :)

فکر می کنم هرکاری که می کرد نمی تونست زیاد غافلگیر کننده باشه، یعنی خواننده ای که که سیلماریلیون رو تا اونجا دنبال کرده، احساس می کنه که از نفرین مورگوت گریزی نیست.

اگر هم در حال مطالعه ی فرزندان هورین باشه که رسماً می دونه با یه غمنامه طرفه. واسه همین نیومده برای یه غافلگیری که معلوم نیست چقدر موفق از آب در بیاد خیلی از صحنه های حزن انگیزش رو حذف کنه.

نیه نور از این داستان و از این نفرین سهم داره، اگه قدرت نفرین برای تورین به شکل تصمیم های نابخردانه خودش رو نشون میده، روی نیه نور مستقیم عمل می کنه.

برای به دست آوردن یه پایان غافلگیر کننده صحنه هایی مثل:

رویارویی نیه نور با اژدها( در حالی که به عاقلانه ترین شکل ممکن تصمیم گرفته بوده)

جایی که "مانند ماده گوزنی از میان درختان می گریخت"(آدمو یا حرف سایروس می ندازه)

وقتی گور فین دویلاس با آذرخش سپیدی روشن میشه و تورین و همراهاش پیکرش رو می بینن و بعدها تورین برای ازدواجش این قضیه رو به فال نیک می گیره.

وقتی هر دوشون از سایه ای که ازش فرار کردن حرف می زنن و هیچکدوم پی به اصل قضیه نمی بره.

وقتی براندیر سعی داره نیه نور رو از تصمیمش منصرف کنه و حتی هویت تورین رو فاش می کنه، نیه نور تعلل می کنه اما منصرف نمی شه.

حتی وقتی نی نیل " آسوده خاطر بود و از بلندآوازگی تورامبار شادمان"

جایی که میگه :« من به پیشواز اخبار و هرآنچه تقدیر در آستین دارد خواهم رفت.» بی خبر از اینکه تقدیر چه قدر ممکنه ترسناک باشه.

عشق مأیوسانه ی براندیر که توی این تقدیر شوم شریکش می کنه.

همه شون از دست می رفتن یا تأثیر خودشون رو از دست می دادن. در حالی که توی این داستان قرار نیست خواننده غافلگیر شه، قراره اندوهگین شه.

اونطوری خواننده به اندازه ی کافی رنج نمی کشید، به اندازه ی کافی توجه نمی کرد که حتی مسیر خوشبختی قهرماناش از جاده ی نفرین می گذره. از شمار لحظاتی که می خواست سرِ شخصیتای داستان فریاد بزنه، جلوشون رو بگیره کم می شد.

بازم سلیقه س اما با یه داستان شبیه رستم و سهراب طرفیم. به جای سوپرایز شدن، قراره به خشم بیایم. در تمام مدت خوندن داستان حرص بخوریم، هرچی بیشتر، بهتر:دی

[baradil soldier of dale 1,529]

تمام حرفاي لگولاس جان درسته ... فقط اون "مرگ بورومير" رو آقاي عليزاده لو داد .... وگرنه اسم فصل departure of boromir هست كه ترجمش ميشه "عزيمت بورومير" ... بهتر بود كه آقاي علي زاده اينطوري ترجمه مي كرد.اينطوري باعث ميشد خواننده ها فك كنن كه بورومير از گروه جدا و تنهايي عازم ميناس تي ريت شده.

پ.ن: مرگ يكي از معناهاي دور كلمه ي departure هست.

ویرایش شده در اوت 2, 2015 توسط baradil soldier of dale

[فین رود فلاگوند 2,081]

با عرض اجازت

دوستان حرف های درستی زدند. به نظر من سیل کلا مانند کتاب تاریخی می ماند نه کتاب داستان و می شود برای هر فصل آن داستانی جداگانه و با آب و تاب نوشت مانند فرزندان هورین که اطاعات بیشتری به ما نمی داد و فقط داستانی با آب و تاب بود و همچنین داستان بعدی آن در چاپ فارسی اش که داستان تور بود(که در اصل در کتاب داستان های ناتمام بوده)

پس نباید در سیل انتظار غافلگیری داشته باشیم ولی در لوتر چرا.

[فینارفین 161]

دوستان اگر راجع به سیلماریلیون سواالات و یا ابهاماتی در ذهنشون هست میتونن این ویدئو رو ببینن از "ریان ریوز" استاد دانشگاه کمبریج . ایشون به خوبی اتفاقات و مباحث کتاب سیلماریلیون رو تفکیک و تحلیل کرده که میتونه نسبت به ابهامات شما در رابطه با کتاب راه گشا باشه

پارت اول - 54 دقیقه

https://youtu.be/DOQNGrUcK4c

پارت دوم - 43 دقیقه

https://youtu.be/NDec7qo9Epc

ویرایش شده در ژوئن 29, 2016 توسط الوه
افزودن تگ کد

[ورونوه 1,963]

این یکی از جمله هاییه که هم برام جالبه هم سؤال برانگیز:

 

خردمندان گفته اند که سیلماریل مرگ آن دو را تسریع کرد؛ زیرا پرتو زیبایی لوتین به هنگام بستن آن گردن آویز برای سرزمین های فانی بیش از حد و اندازه درخشان بود.

سیلماریلیون، حدیث ویرانی دوریات، 395

 

با بخش اولش مشکل ندارم. سیلماریل کلاٌ با سرزمین میانه و فیزیک موجودات میرا سازگاری نداشت. در کوتاه کردن عمر فانی ها مثل خودِ سرزمین آمان عمل می کنه.

ولی "زیرا "ش یه جوریه. یعنی چی که زود مُرد چون زیباییش واسه دنیا زیاد بود؟ منظورش اینه که جهان یا موجودات فانی  در درک و پذیرش زیبایی محدودیت دارن؟نمی تونن از یه حدی زیبا تر باشن؟

 

یا اینکه دلیل واقعی نیست و خردمندان! خواستن فقط حُسن تعلیل آورده باشن توی کار؟ :دی