روزگار سعادت (سال‌های درختان)

سال‌های طولانی از برپایی والینور تا تاریکی آن، زمانی که طی آن، سرزمین والار غرق در نور دو درخت بود. روزگار سعادت با ساختن درختان بر تپه‌ی کورولایره، پس از آن که والار اولین بار قلمروی خود را در والینور پایه نهادند آغاز می‌شود. ایشان بیش از سه دوره بر جای بودند پیش از نابودی نهایی درختان به دست ملکور و انگولیانت، اسارت ملکور و آمدن الدار به آمان را دیدند.

نکته:

مطابق تاریخچه‌ی آمان در جلد دهم تاریخ سرزمین میانه، دو درخت در سال اول خلق شدند (زیرا والار از اولین مرتبه‌ای که درختان شکوفه کردند سال‌ها را می‌شمردند)، و در سال ۱۴۹۵ از بین رفتند. این‌ها «سال‌های والیان» بودند که از سال‌های خورشیدی متداول بلندترند. تبدیل این ارقام به اصطلاحات امروزی، بدین معناست که روزگار سعادت بیش از ۱۴۳۲۵ سال به طور انجامید.